Kaç unutulmaz günü vardır insanın

Kaç unutulmaz yaz ve kış günü ömründe

Kaç tane mutluluğu birer birer

Turgut Uyar

Geçen yaz Knidos’ta iki çocuk  deniz kıyısında oynuyorlardı. Batmak üzere olan güneşin son ışıkları altında, buz gibi deniz suyuna aldırmaksızın konuşuyorlardı kendi aralarında. Erkek olan kıza sordu “sen hangi hayvan olmak isterdin?” Kız hiç düşünmeden cevap verdi “Balık olmak isterdim, böylece sudan çıkmama gerek kalmazdı” Erkek de gülerek bağırdı “ben de, ben de. “ Annelerinin ısrarlı uyarılarına rağmen denizden çıkmak istemeyişlerini kısa bir cümleyle çok güzel ifade etmişlerdi .

Denizi en çok çocuklarla paylaşmayı seviyorum. Öyle içten öyle doğal ve samimi bir ilişkileri var ki denizle, suyun içinde dahi olsam özeniyorum o coşkun ve esrik hallerine. Bir keresinde Taşucu’nda  on yaşlarında bir kız çocuğunun denizle ilk buluşmasına şahit oldum. Suları savura savura girdiği denizde kahkahalar atarak kendini dalgaların kollarına bıraktı. Sonra gerisin geriye koşarak sahildeki kumlara oturdu. Ayakları sahile vuran dalgaların köpükleri arasında bir görünüp bir kayboluyordu. Yüzünün her yanına yayılmış bir gülümseme ve ışıl ışıl gözlerle kumları okşamaya başladı. Kızın yüzündeki o sevinç ve hüşu karışımı ifadeyi unutmam mümkün değil. 

İnsan böyle sevinçli anları biriktirebiliyor mu acaba, zor günlerde kullanılmak üzere? Üzüntülerimiz, kaygılarımız pekala birikip yüreğimize çökebiliyor. Peki sevinçler nereye gidiyor? 

Sevinçlerin üst üste koyulup biriktirilemeseler bile farklı bir şekilde çok işe yaradıklarını bu yaz okuduğum bir kitap sayesinde öğrendim. Kötünün Gücü (The Power of Bad) adlı bu kitapta uzmanlar ileride karşılaşacağımız mutsuzlukları aşabilmek için bol bol güzel anı biriktirmemizi öneriyorlar. Psikolog B.Sedikides ve ekibi “nostalgazing” diye bir tabir oluşturmuşlar. Nostalji sözcüğünden türetilmiş olan bu kelime hatıralardan bahsetmek, eski güzel günleri konuşmak anlamında kullanılıyor. Bilindiği gibi nostalji, geçmişte kalan güzelliklere özlem manasını içeriyor, yani içinde biraz olumsuzluk taşıyor gibi. Geçmişle şimdiki anı kıyaslamadıktan sonra nostalji de mutluluk veriyormuş insanlara. Bu arada yedi yaşındaki çocukların bile nostalji yaşayabildiği, yaş ilerledikçe nostaljinin olumlu etkisinin arttığı da öğrendiklerim arasında. Nostalgazing’e gelince, içerdiği anlam  nostaljiye göre daha pozitif. Özellikle kötü bir şeyler olduğunda ya da kendini iyi hissetmediğinde o içli özlem duygusu olmaksızın salt hatıralardan söz etmek  iyi geliyormuş insanlara. Yapılan araştırmalarda ister İngiltere’de ister Çin’de olsun soğuk havalarda insanların eski günlerden daha fazla konuştukları tespit edilmiş. Hemen herkes haftada bir “nostalgazing”  yapıyormuş. Bu şekilde yapılan sohbetlerin soğuk bir odayı daha sıcak hissetmeye yol açtığı bile söyleniyor. 

Ben de güzel anılar biriktirmeye çalışıyorum denizlerde. Ellerimle denizi , gözlerimle de bitkileri, hayvanları ve gökyüzünü okşuyorum. Bitmek üzere olan yazın tüm güzellikleri benimle kalsın istiyorum.  Murathan Mungan “Yaz geçer yine gelir; Yaz geçer, iyi gelir sözcükler” diyor. İnşallah öyle olur, soğuk İstanbul günlerinde içimi ısıtıp yüzümü güldürür bu anılar ve onlara dair sözcükler. Sonra yaz yine gelir…  

29 Ağustos, Knidos