Tekneyle üç gündür Gökova’da çam ağaçlarıyla çevrili küçük bir koyda kalıyoruz. İskelemizde İngiliz, sancağımızda da Fransız bir çift var. Balıkçılarla birlikte on kişi ya varız ya yokuz. Koyda gezinip duran  kaplumbağamızı, tepemizde gün boyu uçan üç beş martımızı, sabahları ötüp duran horozumuzu ve gece gündüz kime seslendiğini bilemediğimiz  eşşeğimizi de sayarsak cinsler ve uluslararası çok küçük bir topluluk olduğumuzu söyleyebiliriz.

Gün boyu bitmeyen rüzgar denizle arama mesafe koyuyor. Yine de hergün bin kulaç atmayı başarıyorum. Gün kitap okuyarak, yazarak ve ufak tefek mutfak işleri ile geçiyor. Geceleri herşeyi bırakıp gökyüzünü seyrediyorum. 

Deniz, renk renk
pulları olan
kocaman bir balıktır,
ayışığında.
Ben her gece
düşlerimde
onu yeniden avlarım;
tutkun, sevdalı 
bakışlarımın 
ağlarıyla

Ahmet Erhan

Geceleri benim yaptığım  da böyle bir şey. Bakışlarımın ağlarıyla yıldızlardan, aydan ve yakamozlardan bir şeyler yakalamaya çalışıyorum. Ağıma düşen kimi zaman yoğun bir şükür duygusu  kimi zamansa sadece kafa karışıklığı olsa da vazgeçmiyorum göğü seyretmekten. 

Uzun süredir kontrolüm dışında çağıldayıp duran duygularımı usul usul yatağına sokmaya çalışıyorum. Bu konuda tabiat ve edebiyat-pek de kafiyeli oldu- en büyük yardımcım. Tıpkı Edip Cansever’in “İçindeki Sessiz Parlaklık” şiirinde dediği gibi;

Neden yazılır bir şiir
Neden okunur bunca yazı
Çünkü nasıl aşılabilir başkaca
İnsanın karmaşıklığı

Herkese sığınabileceği bir doğa parçası ve de  keyifle okuyacağı şiir ve öyküler diliyorum.

10 Temmuz 2019 – Gökova